نکته های ناب (مرحوم آیت الله بهجت فومنی)

بزرگواران نمیدونم چقدر با این عارف والا مقام آشناییت دارین ولی پیشنهاد میکنم کتاب نکته های ناب از آیت الله بهجت که مولف این کتاب رضا باقی زاده میباشد حتما تهیه و مطالعه فرمایید.

و اما در اینجا من به یک قسمتی از این کتاب اشاره میکنم ص82

اسرار نماز:

الف:رفع یدین،پشت سر انداختن غیر خدا است.با این حال ،بعضی از ماها طوری نماز می خوانیم که کان داریم به خدا احسان میکنیم،

لذا سجده و رکوع ما با قیام ما تفاوتی ندارد.

برعکس،بعضی ها بودند که در رکوع می لرزیدند،هر چند بدن آنها تکان نمی خورد .

چنین شخصی نمی تواند جلو خود را بگیرد؛زیرا هر وقت به نماز می ایستد نماز و گناهان خود را یاد میکند،آن وقت دیگر چگونه می شود مخفی کرد،همه چیز واضح است،لذا بی اختیار می لرزد.

ب: ما عظمتی نداریم ،همان اندازه عظمت داریم که می ایستیم، بعد همین را در رکوع نصفه می کنیم و بعد به سجده و خاک بر می گردیم.

ج: قیام در نماز به منزله ی صحبت دو دوست است،هر چند صحبت از یک چیز است ،اما مسئله ی رکوع مسئله ی آقا و نوکری است و لذا در آن باید ذکر سبحان ربی العظیم گفته شود.

با این حال ، نسبت به سجود غایت ادنی است.

به عبارت دیگر ، قیام بنده در نماز اظهار عبودیت و سکون است و این که هیچ حرکتی از خود ندارد و سجود غایت خضوع است.

د: وقتی بنده از پیشگاه مقدس حضرت حق باز می گردد ،اولین چیزی را که سوغات می آورد ،سلام از ناحیه ی اوست.

در دعای مسجد کوفه(بحارالانوارج100ص412 )آمده است:

خداوندا تو خود سلامی و سلام از ناحیه ی توست و به سوی تو باز می گردد.پروردگارا!ما را به سلام از ناحیه ی خود تحیت گوی.

ح: چقدر تناسب دارد تکبیر برای ورود به نماز و تسلیم برای خروج از آن.

اگر چه کبیر و عظیم هر دو از اسمای خداوند هستند،اما در تکبیر اکبر مناسب است،چون جهت مانعیت در آن لحاظ شده است، یعنی تمام امور دنیا و همه بزرگ ها را کنار بگذارید،چون خداوند متعال اکبر است.

اتفاقا حی علی خیرالعمل نیز همین نکته را در بر دارد.

در هر حال نمازگزار با تکبیر در حرم امن الهی وارد می شود، ولی ما چه می دانیم که اینها یعنی چه؟

در وسائل الشیعه ج 4 صصص32-33-289 روایت است که:

اگر نماز گزار می دانست که از جلال الهی چه چیزهایی او را فرا گرفته است، هرگز از نماز روی بر نمی گرداند.

و: قیام، مثول العبد بین یدی مولاه است، یعنی سراپا حاضرم برای خدمت و عبودیت ،مثل چوبی که بی حرکت ایستاده است،یا مثل شاخه ای که هیچ اراده ای از خود ندارد و به هر طرف باد ببرد حرکت می کند.

ذکر خدا در حال نماز بهترین ذکر است ، چون نماز به منزله ی کعبه است و نماز گزار در کعبه و حرم امن الهی داخل شده است و بنا گذاشته است که از باب تکبیر داخل و از باب تسلیم خارج گردد.

بدانید هر کس خود را شناخت یقینا پروردگار ش را نیز شناخته است.