ضد ارزشها و هشدارها

سلام علیکم بر شما بزرگواران مثل همیشه وقتی کتابی یا نهج البلاغه رو مطالعه میکنم به مورد خاصی بر میخورم و بهتر میبینم که در اینجا برای شما بزرگواران هم بنویسم انشاءالله مورد استفاده شما نیز باشد.

بنده در حکمت 150 نهج ابلاغه به موضوعی برخوردم که خیلی مهم و باارزش هست و این موضوع از این قرار است مردی از حضرت علی علیه السلام که درود خدا بر او باد از مولا درخواست اندرز کرد که این اندرز تنها برای آن شخص نیست بلکه برای تمامی ما انسانها و در تمامی عصرها می باشد خواهش میکنم با دقت مطالعه کنین چرا که همین یک حکمت برای اندرز دادن کافی و این سخن حکمتی رسا،و عامل بینایی انسان آگاه و عبرت آموز صاحب اندیشه است.انشاءالله که جز این گروه که مولا فرموده اند نباشیم

یا علی مدد

بسم الله

اندرز مولا علی ع به آن مرد:

از کسانی مباش که بدون عمل صالح به آخرت امیدوار است،و توبه را با آرزوهای دراز به تاخیر می اندازد،در دنیا چونان زاهدان سخن میگوید،اما در رفتار همانند دنیا پرستان است،اگر نعمت ها به او برسد سیر نمی شود ،و در محرومیت قناعت ندارد ،از آنچه به او رسید شکر گذار نیست ، و از آنچه مانده زیاده طلب است.

دیگران را پرهیز می دهد اما خود پروا ندارد،به فرمانبرداری امر میکند اما خود فرمان نمیبرد،نیکوکاران را دوست دارد ،اما رفتارشان را ندارد ؛گناهکاران را دشمن دارد اما خود یکی از گناهکاران است،و با گناهان فراوان مرگ را دوست نمی دارد،اما در آنچه که مرگ را ناخوشایند ساخت پافشاری دارد ،اگر بیمار شود پشیمان میشود ،و اگر تندرست باشد سرگرم خوش گذرانیهاست؛در سلامت مغرور و در گرفتاری نا امید است؛اگر مصیبتی به او رسد به زاری خدا را می خواند .

اگر به گشایش دست یافت مغرورانه از خدا روی بر می گرداند ،نفس به نیروی گمان ناروا بر او چیرگی دارد،و او با قدرت یقین بر نفس چیره نمی گردد.

برای دیگران که گناهی کمتر از او دارند نگران،و بیش از آنچه که عمل کرده امیدوار است.

اگر بی نیاز گردد مست و مغرور شود ،و اگر تهیدست گردد،مایوس و سست شود.

چون کار کند در آن کوتاهی ورزد،و چون چیزی خواهد زیاده روی نماید ، چون در برابر شهوت قرار گیرد گناه را برگزیده ، توبه را به تاخیر اندازد،و چون رنجی به او رسد از راه ملت اسلام دوری گزیند؛عبرت آموزی را طرح میکند اما خود عبرت نمی گیرد ؛در پند دادن مبالغه می کند اما خود پند نمی پذیرد .

سخن بسیار می گوید،اما کردار خوب او اندک است !برای دنیای زود گذر تلاش و رقابت دارد اما برای آخرت جاویدان آسان میگذرد؛سود را زیان،و زیان را سود می پندارد؛از مرگ هراسناک است،اما فرصت را از دست می دهد؛گناه دیگری را بزرگ میشمارد،اما گناهان خود را کوچک می پندارد ؛طاعت دیگران را کوچک و طاعت خود را بزرگ می داند؛مردم را سرزنش می کند،اما خود را نکوهش نکرده با خود ریا کارانه بر خورد می کند ؛خوش گذرانی با سرمایه داران را بیشتر از یاد خدا با مستمندان دوست دارد ،به نفع خود بر زیان دیگران حکم میکند؛اما هرگز به نفع دیگران بر زیان خود حکم نخواهد کرد،دیگران را هدایت اما خود را گمراه میکند ،دیگران از او اطاعت می کنند،و او مخالفت می ورزد، حق خود را به تمام می گیرد اما حق دیگران را به کمال نمی دهد ،از غیر خدا می ترسد اما از پروردگار خود نمی ترسد!