محرم

سلام بزرگواران عزاداریهاتون قبول تاسوعا و عاشورای حسینی بر شما عزیزان تسلیت

دعاگوی همه ی شما بزرگواران خواهم بود چه آنها که آمده اند و چه آنها که فراموشم کرده اند.

دعای عاقبت به خیری برای همه ی شما بزرگواران دارم تو این روزا دعا برا فرج مولامون فراموش نشه امشب و فردا شب شبهای سختیست برا مولامون ،تنها و غریب به سوگ مینشیند و انتظار آن را دارد که به یادش باشیم و برای به یاد بودن مولایمان باید سعی کنیم هر روز یک گناه را از خودمان دور کنیم مثل غیبت ،تهمت،نگاه به نامحرم،و....

امشب وداع امام حسین (ع) با یارانش می باشد و فردا چه روز و شب سختیست برا عمه جانمان زینب (س) جانم به فدای صبوریت یا زینب (س)

تاسوعا،

روزنهم محرم است. تاسوعا از ریشه تسع به معنای نه و نهم، فقط بر نهمین روز محرم اطلاق شده است.

آخرین روزی است که حسین بن علی سومین امام شیعیان و یارانش شبانگاه آن را درک کرده‌اند و این روز به شب عاشوراپیوند خورده‌است.

این روز در نزد شیعیان از اهمیت بالایی برخوردار است.

شیعیان این روز را منتسب به عباس بن علی نیز می‌دانند، و این روز را بسان روز عاشورا گرامی داشته و در آن به سوگواری می‌پردازند.

تاسوعای محرم سال ۶۱ قمری، تحرکات سپاه عمر سعد در صحرای کربلا افزایش یافت و تصمیم جنگ داشتند.

حسین(ع) بوسیله برادرش عباس یک شب مهلت برای راز و نیاز گرفت.

در این روز خیمه‌های یاران حسین محاصره گردید.

شمر برای عباس و برادرانش امان‌نامه آورد که وی بر او نهیب زد که: «ما را امان می‌دهید در حالی‌که پسر رسول خدا را امان نباشد؟».

حسین بن علی در این روز برای اصحاب خود خطابه ایراد کرد.^1و2

نامه‌های ارسال شده روز تاسوعا در واقعه کربلا

در واقعه کربلا عبیدالله بن زیاد دو بار به حسین بن علی(ع) نامه نوشت؛ یکی به هنگام ورود به کربلا و دیگری در روز تاسوعا پس از ورودعمربن سعد به کربلا

نامه دوم زمانی بود که عمربن سعدبا لشکر عظیمی به کربلا آمد و در برابر لشکر محدود حسین بن علی(ع) ایستاد.

فرستادهٔ عمربن سعد نزد حسین بن علی(ع) آمد؛ سلام کرد و نامه ابن سعد را به حسین بن علی(ع) داد: «مولای من! چرا به دیار ما آمده‌ای؟»

حسین بن علی (ع) در پاسخ فرمود: «اهالی شهر شما به من نامه نوشتند و مرا دعوت کرده‌اند، و اگر از آمدن من ناخشنودند باز خواهم گشت.»3و4و5

خوارزمی نیز روایت کرده است: «حسین بن علی (ع) به فرستاده عمرسعد فرمود: «از طرف من به امیرت بگو، من خود به این دیار نیامده‌ام، بلکه مردم این دیار مرا دعوت کردند تا به نزدشان بیایم و با من بیعت کنند و مرا از دشمنانم باز دارند و یاریم نمایند، پس اگر ناخشنودند از راهی که آمده‌ام باز می‌گردم.»»⁶

وقتی فرستاده عمرسعد بازگشت و پاسخ حسین را بازگو کرد، ابن سعد گفت: «امیدوارم که خداوند مرا از جنگ با حسین بن علی (ع) برهاند» آنگاه این خواسته حسین بن علی (ع) را به اطّلاع ابن زیاد رساند ولی او در پاسخ نوشت: «از حسین بن علی بخواه، تا او و تمام یارانش با یزید بیعت کنند.

اگر چنین کرد، ما نظر خود را خواهیم نوشت....» چون نامه ابن زیاد به دست ابن سعد رسید، گفت: «تصوّر من این است که عبیدالله بن زیاد، خواهان عافیت و صلح نیست.»

عمرسعد، متن نامه عبیدالله بن زیاد را نزد حسین بن علی (ع) فرستاد.

سید و سالار شهیدان امام حسین (ع)فرمود: «من هرگز به این نامه ابن زیاد پاسخ نخواهم داد.

آیا بالاتر از مرگ سرانجامی خواهد بود؟! خوشا چنین مرگی»⁷

منابع:

      1.خطبه امام حسین (ع) در شب تاسوعا

      2.خطبه امام حسین (ع) در شب عاشورا

      3.تاری طبری ج4ص311

      4.ارشاد مفید ص435

      5.بحارالانوار ج44ص311

      6.مقتل الحسین خوارزمی ج1ص241

      7.اخبار الطول ص253

      سایت ویکی پدیا